bir gün hepimiz öleceğiz. ve şimdi hissettiğimiz, duyguları veya anıları bir daha böylesine hiç yaşayamayacağız.

siz hiç ömrü boyunca hep mutlu olan bir insan gördünüz mü? ya da kavga gürültülerin yanından selam vermeden geçen çiftler? ben hiç görmedim. en özenildik insanların bir derdi veya sıkıntısı vardır. kimisini bilirsin… çünkü paylaşmıştır seninle. kimisinin de içinde sakladıklarını bilmediğin için “seni böyle tahmin etmiyordum, beklediğim gibi çıkmadın” diye bir tavır içinde olabilirsiniz. aslında olay bu da değil tabii ki. ama öyle bir konuşması vardı ki? bülbüller gülle meşki keser, yağmur daha naif tokatlardı toprakları, arabasına abartı egzoz takıp bir bok olduğunu sanan kontak kapatır, yeni açılan marketin anonsunu yapan araç mikrofonunu kapatır sadece onu dinlerdi. derdini anlatsa bile size bir neşe katardı ses tonu. sesinde aşk gizlidir bazılarının. bunu herkes fark etmez. fark eden, hak edemez, hak eden, değer bilmez. neyse, konumuz bu değildi.

 

 

devamını wattpad’den okuyabilirsiniz.?  2. bölüm / kahkaha.